با کشتی نوح تا کشتی حسین (علیه السلام) 3

در دو شماره گذشته به ضمن بررسی نوع نگاه مادی‎گرایانه قوم نوح، به توضیح چگونگی برخورد خداوند با این نگاه و اجرای امر خود با همین اسباب وسایل مادی پرداختیم. همچنین ضمن ارائه شباهت‎های فراوان قوم نوح و مردم آخرالزمان، به طولانی بودن دعوت حضرت و در نهایت رسیدن امر الهی یعنی همان طوفان پس از حدود950 دعوت، سال اشاره نمودیم و بر این امر تاکید کردیم که این مسئله درسی برای مردم آخرالزمان می‎باشد که از طولانی شدن غیبت امام معصوم سرخورده و ناامید نشده یقین خود بهامام غائب را محکم‎تر سازند؛ زیرا در مدت طولانی انتظار ، امور غیبی و الهی در جریان بوده و در عالم هستی موثر می‎باشد. در این شماره، به معرفی برخی دیگر از ویژگی‎های قوم نوح و شباهت‎های تفکر آنان با مردم آخرالزمان اشاره خواهیم نمود.

لطفا به ادامه مطلب بروید...

با کشتی نوح تا کشتی حسین (علیه السلام) 2

در شماره پیشین، به بحث مقدماتی در خصوص اوضاع اجتماعی و فکری قوم نوح و چگونگی تعامل حضرت با قوم خود، اشاره نمودیم و بر این امر تاکید داشتیم که در موارد بسیار و مختلف شباهت‎های بسیاری میان قوم نوح و مردم آخرالزمان وجود دارد و همین شباهت‎هاست که زمینه‎سازی یک پاکسازی کلی و جهانی را فراهم می‎آورد. در این شماره به توضیح بیشتر در خصوص تفکرات قوم نوح و شباهت آن با مردم آخر الزمان خواهیم پرداخت.

لطفا به ادامه مطلب بروید...

با کشتی نوح تا کشتی حسین (علیه السلام) 1

در سلسله مقالات موضوعی «باکشتی نوح تا کشتی حسین (علیه السلام) » برآنیم که در ایام انتهایی ماه صفر، به بررسی میزان شباهت کشتی نجات حضرت نوح با کشتی نجات عالمیان که حسین بن علی (علیه السلام) است بپردازیم و بیاموزیم که چگونه این کشتی می‎تواند ما را از طوفان‎های آخرالزمان حفظ نماید و به یارانی برای حضرت صاحب‎الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بدل نماید. در نوشتار پیش رو که اولین شماره از سلسله مد نظر می‎باشد، به عنوان مقدمه به ارائه برخی شباهت‎های قوم نوح با مردم آخرالزمان اشاره خواهیم نمود.

لطفا به ادامه مطلب بروید...

صبر و استقامت درکربلا

درس‌های قیام کربلا (صبرواستقامت)

لطفا به ادامه مطلب بروید...

وصیت‌نامه امام علی(ع) به شیعیان

وصیتنامه امیرالمومنین حضرت على علیه السلام را در کتاب‌هاى حدیث به اجمال و تفصیل و به طور گوناگون نقل کرده‌‏اند که یکى را ابوالفرج نقل کرده و در اصول کافى مرحوم کلینى هم نظیر همین وصیت را که ابوالفرج روایت کرده، نقل مى‌‏کند.

لطفا به ادامه مطلب بروید...

چرا سیدالشهدا(ع) تنها ماند؟ (بخش اول)

یزید شخصیتی است که طرفداران او نیز نتوانسته‌اند برایش مدحی بگویند، حتی خیلی از اهل‌سنت هم یزید را واجب اللعن می‌دانند.

 

لطفا به ادامه مطلب بروید...

افشای یک دروغ تاریخی/ دلیل حضور امیرالمؤمنین در شورای شش نفره

شاید برای شما هم سوال شده باشد که چرا امیرالمومنین در شورای شش نفره شرکت کردند؟

چرا که به قول عباس عموی پیامبر که حضرت را از این حرکت نهی می کرد ما هم بپنداریم که این کار نوعی مشروعیت بخشی به آن شورا است و در حقیقت زیر سوال بردن این مسئله که اساساً خلافت حق امیرالمومنین بوده و حضرت با حضورشان در این شورا با عمل خود منکر صاحب حق بودنشان می شدند!

 

به ادامه مطلب بروید...

مناظره امام صادق(ع) با پیشوای مادی‌گرایان

تمام مدتی که ابوشاکر صحبت می‌کرد، حضرت سکوت کرده بودند، اما بعد از مدتی فرمودند: من سؤال می‌کنم: تو می‌گویی خدای نادیده را نپرستیم، آیا تو درون خودت را می‌بینی؟! خون در بدن تو حرکت می‌کند و صدا دارد، آیا تو صدای آن را می‌شنوی؟!

به ادامه مطلب بروید...

این است تفاوت رهبر عادل و رهبر فاسق

بیادم آمد که شبى در محضر على(ع ) بودم، هنگام افطار، آن حضرت مرا تکلیف ماندن کرد، آنگاه انبانى که سرش ‍ بسته بود و مهر زده شده بود طلبید.

لطفا به ادامه مطلب بروید...

هدیه ای که امام حسین(ع) به امیرکبیر داد!

آیت الله اراکی می فرمود: شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت.

پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟ با لبخند گفت: خیر. سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟ گفت: نه، با تعجب پرسیدم پس راز این مقام چیست؟ پاسخ داد: هدیه مولایم حسین است! گفتم چطور؟ با اشک گفت: آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد، سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! ۲تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه(س)؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش امام حسین(ع) حیا کردم، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین(ع) آمد و فرمود: به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی، آب ننوشیدی؛ این هدیه ما در برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم.